Ейсаку Сато
Ейсаку Сато ( ҷопонӣ: 佐藤榮作, さとう えいさく; 27 марти соли 1901 — 3 июни соли 1975 ) — ходими сиёсй ва давлатии Ҷопон, дипломат . Сарвазири Ҷопон ( 9 ноябри 1964 ). — 17 феврали соли 1967, 17 феврали соли 1967 — 14 январи соли 1970, 14 январи соли 1970 — 7 июли соли 1972 ). Раиси Ҳизби либерал-демократии Ҷопон ( 1964-1972 ). Саркотиби Девони Вазирон ( 1948-1949 ), Вазири алока ( 1951-1952 ), Вазири почта ( 1951-1952 ), Вазири сохтмон ( 1952-1953 ), Вазири молия ( 1958-1960 ) ва Вазири корҳои хориҷӣ . савдо ва саноат ( солхои 1961—1962 ) ). Мудири шӯъбаи рушди Ҳоккайдо ( 1951-1952, 1962-1964 ), мудири шӯъбаи илм ва техника ( 1963-1964 ). Барандаи Ҷоизаи сулҳи Нобел ( 1974 ). Донишҷӯи Ёшида Шигеру, идомаи курси рушди босуръати иқтисодӣ ва ҳамкорӣ бо ИМА дар соҳаи дифоъ.
| ҷопонӣ: 佐藤栄作 | |
 | |
| 23 январ 1949 — 3 июн 1975 | |
| 30 октябр 1952 — 10 феврал 1953 | |
| Пешгузашта | Uichi Noda[d] |
| Ҷонишин | Kuichirō Totsuka[d] |
| 17 октябр 1948 — 16 феврал 1949 | |
| Пешгузашта | Gizō Tomabechi[d] |
| Ҷонишин | Kaneshichi Masuda[d] |
| 9 ноябр 1964 — 17 феврал 1967 | |
| Пешгузашта | Хаято Икеда |
| Ҷонишин | Ейсаку Сато |
| 17 феврал 1967 — 14 январ 1970 | |
| Пешгузашта | Ейсаку Сато |
| Ҷонишин | Ейсаку Сато |
| 14 январ 1970 — 7 июл 1972 | |
| Пешгузашта | Ейсаку Сато |
| Ҷонишин | Какуеи Танака |
| Таваллуд |
27 март 1901[1][2][3][…] |
| Даргузашт |
3 июн 1975[4][1][3][…] (74 сол) |
| Мадфан | |
| Падар | Hidesuke Satō[d] |
| Модар | Shigeyo Satō[d] |
| Ҳамсар | Hiroko Satō[d] |
| Фарзандон | Satō Shinji[d] |
| Ҳизб | |
| Таҳсилот | |
| Эътиқод | Honganji-ha[d] |
| Соядаст |
 |
| Ҷоизаҳо |
   |
| Ҷойҳои кор | |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Ҷоизаи сулҳи Нобел
вироишБарои роҳнамоии Ҷопон дар роҳи мубориза бо милитаризм, Сато дар соли 1974 Ҷоизаи сулҳи Нобелро гирифт, ки онро бо Шон Макбрайд мубодила кардааст. Намояндаи Кумитаи Нобели Норвегия Осе Лионес ба ин муносибат гуфт: Сато "Бо ҷилавгирӣ аз тамоюли эҳёи сиёсати миллатгароӣ дар Ҷопони пас аз ҷанг, пайваста таъкид кардани зарурати ҳамкориҳои байналмилалӣ, бозӣ кардани нақши ҳакам ва ба ин васила ба бартараф намудан кӯшишҳо бар зидди ихтилофҳо кӯмак мекунад. Сато ба кори сулҳ ҳиссаи асосии худро гузошт». Лионес инчунин қайд кард, ки худи роҳбарияти Сато боиси аз ҷониби Ҷопон маҳкум кардани яроқи ҳастаӣ гардид — ки ягона аз кишварҳои бузург буд.
Сато мукофотро кабул карда, роҳбарияти ИҶШС ва ИМА-ро ба яроқпартоӣ даъват намуд. Вай инчунин, дар бораи зарурияти бастани шартномаи байналмилалӣ дар бораи ҳамкорӣ дар соҳаи ба мақсадҳои осоишта истифода бурдани қувваи атом, сухан ронд.
Барандаи ҷоизаи Нобел интихоб шудани Саторо баъзеҳо бо тааҷҷуб пешвоз гирифтанд. Гарчанде ҷопонҳо эътирофи сиёсати зидди ҷангҷӯйии кишвари хешро бо камоли хурсандӣ пешвоз гирифтанд, одамони зиёде ба сулҳдӯстии Сато шубҳа мекарданд. Ҷопонҳо дар хотир доштанд, ки Сато бомбаборон кардани Вйетнами Шимолиро маъқул донист, ба Созмони Милали Муттаҳид дохил шудани Ҷумҳурии Халқии Хитой ва барқарор намудани муносибатҳои мӯътадил бо Пекин халал расонд.
19 майи соли 1975 ҳангоми хуроки нисфирузӣ дар тарабхона Сато ба хунравии майна гирифтор шуд. Пас аз ду ҳафта 3 июни соли 1975 Ейсаку Сато даргузашт.
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 Encyclopædia Britannica (ингл.)
- ↑ Энциклопедия Брокгауз (нем.)
- ↑ 3.0 3.1 Gran Enciclopèdia Catalana (кат.) — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ↑ Сато Эйсаку // Большая советская энциклопедия (рус.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Find a Grave (ингл.) — 1996.
Сарчашмаҳо ва адабиёт
вироишРубел В. А. Японська цивілізація: традиційне суспільство і державність. — .mw-parser-output .ts-comment-commentedText{border-bottom:1px dotted;cursor:help}@media(hover:none){.mw-parser-output .ts-comment-commentedText:not(.rt-commentedText){border-bottom:0;cursor:auto}}К. : «Аквілон-Прес», 1997. — 256 с. — ISBN 966-7209-05-9. Рубель В. А. Історія середньовічного Сходу: Курс лекцій: Навч. посібник. — .mw-parser-output .ts-comment-commentedText{border-bottom:1px dotted;cursor:help}@media(hover:none){.mw-parser-output .ts-comment-commentedText:not(.rt-commentedText){border-bottom:0;cursor:auto}}К. : Либідь, 1997. — 462 с. — ISBN 5-325-00775-0.
- (ҷоп.) 山田栄三 『正伝 佐藤栄作』, 上・下, 新潮社, 1988.