Нахӯдшӯрбо
Нахӯдшӯрбо
Як рӯз пеш аз пухтани шӯрбо нахӯдро чида, шуста, тар карда мемонанд. Гӯшти гӯсфанд ё говро аз пардаю безҳо тоза карда, майда реза мекунанд, устухонҳоро мекӯбанд (то ки равғанаш барояд) ва ба деги обаш хунук андохта, 1 соат дар оташи паст меҷӯшонанд. Ба шӯрбои ҷӯшидаистода пиёзи резашуда, помидор, сабзии резашуда ва нахӯдро андохта, 15-20 дақиқаи дигар мепазанд. Адвиёт ё намакро пеш аз пухтан меандозанд. Таоми тайёрро ба косаҳо кашида, ба рӯяш шибит мепошанд. Ба 500 г гӯшт, 3-4 дона пиёз, 2-3 дона помидор, 2-то сабзӣ, 1,5 истакон нахӯди тар, 10 дона мурчи нокӯфта, барги ғор, намак ва ним бандча шибит лозим аст. Ба шӯрбо шалғам низ андохтан мумкин аст..[1]
Нигаред
вироишАдабиёт
вироиш- Фарҳанги забони тоҷикӣ (иборат аз 2 ҷилд) Ҷ. 2 П–Ҷ./Дар зери таҳрири М.Ш.Шукуров, В.А.Капранов, Р.Ҳошим, Н.А. Маъсумӣ. Ҷ. 2. – М: Советская Энциклопедия, 1969, - c. 609.
- Шовалиева М. История кулинарной культуры таджикского народа. – Душанбе: Дониш, 2015.
Эзоҳ
вироиш- ↑ Шӯрбоҳо. 18 Январ 2017 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 21 феврали 2017.
Ин мақолаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |