Озоди Билгромӣ
Мирғуломалӣ ибни Нӯҳ Ҳусайнии Воситӣ (форсӣ: میر غلامعلی بن نوح حسینی واسطی), маъруф ба Озоди Билгромӣ (форсӣ: آزاد بلگرامی; 29 июн 1704[1][2], Балгиром, Q16626428? — 15 сентябр 1786[1][2], Аврангобод, Роҷи Бритониё) — ориф, шоир ва тазкиранависи форсизабони Ҳиндустон.
| Таърихи таваллуд: | 29 июн 1704[1][2] |
|---|---|
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 15 сентябр 1786[1][2] (82 сол) |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Навъи фаъолият: | муаррих, шоир |
| Забони осор: | арабӣ |
Зиндагинома
вироишДар назди уламову фузалои Ҳиндустон таҳсил кардааст. Илми адабиёт ва таърихро аз олими маъруфи замонаш Абдулҷалили Балгироми омӯхтааст.
Озод пас аз таҳсили Мадраса тақрибан дар 34-солагӣ ҳамчун донишманди замон шӯҳрат меёбад. Ӯ бисёр шаҳрҳои Ҳиндустону Эрон ва мамлакатҳои арабро саёҳат карда, бо намояндаго- ни илму адаби ин кишварҳо сӯҳбат намуда, оид ба зиндагӣ ва мероси адабии онҳо санаду ҳуҷҷатҳо гирд меорад, ки барои таълифи тазкираҳо ва асарҳои таърихию адабӣ ба ӯ ёрӣ расонданд.
Аз Озод осори илмию адабии пурқимате боқӣ мондааст, ки муҳимтарини онҳо тазкираҳои «Яди байзо», «Хизонаи омира» ва «Сарви озод», асарҳои таърихию ҷуғрофии «Маосир-ул-киром», «Сабдат-ул-марҷон фӣ осор-ил-Ҳиндустон», «Равзат-ул- авлиё», девонҳои форсию арабӣ ва ашъори пароканда мебошанд. Тазкираҳои Озод дар омӯхтани таърихи адабиёти форс-тоҷик ва робитаи адабии Ҳинду Мовароуннаҳр аҳамияти илмию адабӣ доранд.
Эзоҳ
вироишАдабиёт
вироиш- Озод Мирғуломалихон // Плешко — Сақил. — Д. : СИЭСТ, 1986. — (Энциклопедияи Советии Тоҷик : [дар 8 ҷ.] / сармуҳаррир М. Д. Диноршоев ; 1978—1988, ҷ. 6).