Дориюши III
Дориюши III (порсии бостон: 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁; форсӣ: داریوش; 380 то м., Порс, Medo-persia[d] — 330 то м.[1], Бохтар) — сездаҳумин ва охирин подшоҳи Ҳахоманишӣ (336—330 пеш аз мелод), фарзанди Оршом набераи Дориюши II ва Сисигомбис, духтари Ардашери II.
| юн.-қад. Δαρεος порсии бостон: 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁 | |
 | |
| 336 то м. — 332 то м. | |
| Пешгузашта | Ардашери IV |
| Ҷонишин | Искандари Мақдунӣ |
| 336 то м. — 330 то м. | |
| Пешгузашта | Ардашери IV |
| Ҷонишин | Бесс |
| Таваллуд |
380 то м. |
| Даргузашт |
330 то м.[1] |
| Мадфан | |
| Дудмон | Ҳахоманишиён[2] |
| Падар | Орсомес[d] |
| Модар | Сисигомбис[d][3] |
| Ҳамсар | Истотейро[d] ва Обондухт |
| Фарзандон | Ушӯс[d], Дрипетис[d] ва Истотейро[d] |
| Эътиқод | маздаясно |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Саргузашт вироиш
Ӯ дар соли 380 пеш аз мелод дар Порса мутаваллид шуд ва дар соли 330 пеш аз мелод дар Домғон ба дасти Ардашери панҷум кушта шуд. Дар Шоҳномаи Фирдавсӣ ва таърих суннати эрониён, Дориюши севум бо номи «Доро» шинохта мешавад ва падари ӯ Дороб муаррифи шудааст[4].
Дар соли 333 пеш аз мелод дар набарди Исус артиши Искандар, қувваҳои Ҳахоманишиён ба фармондеҳии Дориюши севумро шикаст медиҳад[4].
Дар соли 331 пеш аз мелод қувваҳои Дорюши севум ба васила Искандари Мақдунӣ дар ҷанги Кавгумел дар шарқи Мавасили имрӯзи шикасти сангини мутаҳаммил мешаванд[4].
Дар соли 330 пеш аз мелод Дориюши севум кушта шуда ва Ҳагматона фатҳ мешавад, ҳамчунин тахти Ҷамшед ба василаи Искандари Мақдунӣ вайрон шуда ва ҳукмронии Ҳахоманишиён бар Эрон поён мепазирад[4].
Эзоҳ вироиш
- ↑ 1.0 1.1 Любкер Ф. Darius (рус.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский, пер. А. Д. Вейсман, Ф. Гельбке, Л. А. Георгиевский, А. И. Давиденков, В. А. Канский, П. В. Никитин, И. А. Смирнов, Э. А. Верт, О. Ю. Клеменчич, Н. В. Рубинский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 372—373.
- ↑ Gérard Dédéyan (dir.), Histoire du peuple arménien, Toulouse, Éd. Privat, 2007 (1re éd. 1982), 991 p. [détail de l’édition] (ISBN 978-2-7089-6874-5) — С. 108.
- ↑ Любкер Ф. Sisygambis (рус.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский, пер. А. Д. Вейсман, Ф. Гельбке, Л. А. Георгиевский, А. И. Давиденков, В. А. Канский, П. В. Никитин, И. А. Смирнов, Э. А. Верт, О. Ю. Клеменчич, Н. В. Рубинский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1258.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 Chronology of Iranian History Part 1 – Encyclopaedia Iranica. iranicaonline.org. 29 Январ 2021 санҷида шуд.