Осиёи Ҷанубу Шарқӣ
Осиёи Ҷанубу Шарқӣ (ОҶШ) — минтақае мебошад, ки қаламрави континенталӣ ва ҷазираҳои байни Ҷопон, Чин, Ҳиндустон ва Австралияро дар бар мегирад. Ҳамчунин нимҷазираҳои Ҳиндухитой (Ҳиндучин) ва галлаҷазираҳои Малайро дар бар мегирад; қисми минтақаи Осиё ва Уқёнуси Ором.
.svg)
Мафҳуми сиёсӣ
вироишОсиёи Ҷанубу Шарқӣ 11 кишварро фаро мегирад [1] : асосан дар қитъа Вйетнам, Тайланд, Миёнмор, Камбоҷа, Лаос (он, ба баҳр роҳи баромад надорад), ва ҷазираҳо - Индонезия, Филиппин, Сингапур, Тимори Шарқӣ ва Бруней ва қаламрави Малайзия мутаносибан ба қисмҳои континенталӣ ва ҷазиравӣ тақсим шудааст.
Мафҳуми ҷуғрофӣ
вироишАз ҷиҳати ҷуғрофӣ, Осиёи Ҷанубу Шарқӣ инчунин минтақаҳои ҷанубии Чин, минтақаҳои шарқии Бангладеш [2] ва минтақаҳои шарқии Ҳиндустон "(ҳафт хоҳар)", ки дар шарқи дарёи Брахмапутра ҷойгиранд.
Тавсиф
вироишМалайзия сарҳади ҷанубии нимҷазираи Малакка ва қисми шимолии ҷазираи Борнеоро ишғол мекунад. Вйетнам, Камбоҷа ва Лаос инчунин, давлатҳои Ҳиндухитой (Ҳиндучин) номида мешаванд ва давлатҳои ҷазиравӣ бо номи умумӣ Нусантара маълуманд. Минтақа 3,2 ҳазор км аз шимол ба ҷануб ва 5,6 ҳазор км аз ғарб ба шарқ тӯл мекашад. Дар он тақрибан садто халқҳо зиндагӣ мекунанд, ки тақрибан 8% аҳолии ҷаҳонро ташкил медиҳанд, мазҳабҳои гуногун эътироф мекунанд ва бо забонҳои гуногун гап мезананд [3] . Бо назардошти шабеҳии шароити табиӣ-ҷуғрофӣ ва табиӣ, ҳамон як маҷмӯи иқтисодӣ ва фарҳангӣ-идеолужӣ дар Осиёи Ҷанубу Шарқӣ ба вуҷуд омадааст, ки дар даврони Хитои қадим асос шудааст, барои гуфтугузор дар бораи як ҷомеаи ягонаи фарҳангии минтақа ва номидани он бо истилоҳи коллективии "Кун Лун" замина фароҳам овардааст [4] . Кишварҳо дар минтақа ҳамкории байниҳамдигарии минтақавиро тавассути Ассотсиатсияи кишварҳои Осиёи Ҷанубу Шарқӣ (АСЕАН ) ба роҳ мондаанд, ки он ҳамаи давлатҳоро фаро мегирад, ба ғайри Тимори Шарқӣ [1].
Аҳолӣ
вироишДар қаламрав 599 миллион нафар зиндагӣ мекунанд, ки 8% аҳолии ҷаҳон аст. Вақтҳои охир сатҳи афзоиши табиии аҳолӣ коҳиш ёфт, аммо арзиши мутлақи он ҳанӯз ҳам бузург аст. Хусусан маҳалли сераҳолӣ ҷазираи Ява аст, ки ҷазираи сераҳолӣ дар рӯи замин мебошад.
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 russland_vostok_28_03_12(ed.) Бойгонӣ шудааст 16 Январ 2014 сол.
- ↑ нусхаи бойгонӣ. 17 Декабри 2019 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 26 Январ 2016.
- ↑ Алиева Н. Ф. Структурно-типологическое исследование языков Юго-Восточного Азии. М.: ИВ РАН, 2015
- ↑ Погадаев В. А. Культура Юго-Восточной Азии: активный обмен с внешним миром при сохранении традиционной цивилизационной общности". — в сб.: «Тихоокеанское обозрение 2006—2007». М.: Ключ-С, 2007, с. 106—120
Адабиёт
вироиш- Гожева Н.А., Сорокина Г.М. Санъати анъанавии Осиёи Ҷанубу Шарқӣ дар коллексияи Осорхонаи давлатии Шарқ. Тарроҳӣ аз ҷониби Петр Маслов. М.: Бонки Минтақавии Рушди Россия, 2001.
- Литвинов Н. Н. Идоракунии стратегӣ дар мисоли минтақаи Осиё ва ҳавзаи уқёнуси Ором. Монография. - Соликамск: Чопхона, 2010. - 200 с. - (Идоракунии стратегӣ дар минтақаи Осиё ва Уқёнуси Ором) - ISBN 978-5-91252-029-7
- Погадаев Виктор. Осиё Ҷанубу Шарқӣ // Энсиклопедия барои кӯдакон. Ҷилди I. Таърихи ҷаҳонӣ. - М.: Аванта +, 1996 .- с. 451–457.
- Мутобиқсозии минтақавӣ ва таърихии фарҳангҳо дар Осиёи Ҷанубу Шарқӣ. Ҷилди II. - М.: Моск. Фил Гео Ҷамъияти ИҶШС, 1982.- 127 с. Rec .: H. Steinhauer // BKI. 1983, д. 139 .
- Толори D. Таърихи Осиёи Ҷанубу Шарқӣ. - М., 1958.
- Шпажников С. A. Динҳои кишварҳои Осиёи Ҷанубу Шарқӣ. - М., 1980.
- Осиёи Ҷанубу Шарқӣ дар таърихи ҷаҳон. - М., 1977.
- Осиёи Ҷанубу Шарқӣ: мушкилоти ҷомеаи минтақавӣ. - М., 1977.
- Қудратов К.А. Осиёи ҷанубу шарқӣ; шинохти вазъи динӣ ва мазҳабӣ. Д., 2021.