Оромгоҳи Куруши Кабир

Оромгоҳи Куруши Кабир дар Посоргод, шаҳри қадимаи форсҳо, нахустин пойтахти шоҳаншоҳии Ҳахоманишӣ воқеъ аст. Посоргод дар ҳудуди вилояти муосири Форс — Устони Форс, дар 87-километрии шимолу шарқи Тахти Ҷамшед, 130 км аз ш. Шероз ҷойгир аст. Маҷмааи биноҳои Посоргод 43 км дуртар аз Персеполис ҷойгир шудаанд.

Оромгоҳ
Оромгоҳи Куруши Кабир
Кишвар
Посаргод Шаҳристони Посоргод
Сабки меъморӣ меъмории ҳахоманишӣ[1]
Дата основания 530 то м.[1]
Баландӣ 11,1 м[1]
Мавод Оҳаксанг[2]
 Парвандаҳо дар Викианбор

Оромгоҳи Куруши Кабир вироиш

Мақолаи асосӣ: Куруши Кабир

Шаш зинаи васеъ ба лаҳати дафн Оромгоҳи Куруш мебарад, андозаи лаҳат 3,17 х 2,11 х 2,11 м. Дар соли 330 пеш аз милод Искандари Мақдунӣ оромгоҳро зиёрат кардааст. Дар вақти забткориҳои шоҳ Искандари Мақдунӣ дар Ҳиндустон, оромгоҳро ғорат карданд; пас аз бозгашт, Искандар ба қатли ғоратгарон амр додааст.

Ҳангоме, ки ин минтақаро арабҳо ишғол карданд, дар байни онҳо эътиқод пайдо шудааст, ки оромгоҳ ба модари пайғамбар Сулаймон (шоҳ Сулаймон) тааллуқ дорад. Ин эътиқоди ба номи Сулаймон таалуқдошта, ба биноҳои дигари Посаргод низ нисбат дода шудааст. Оромгоҳи Куруш ҳамчун намунаи меъмории мақбараи Ленин дар Майдони Сурхи ш. Москва хидмат кардааст. Дар наздикии ин орогоҳ матни кӯтоҳ ва хоксоронаи матни форсӣ-эламӣ-бобулӣ «Ман Куруш, подшоҳи Ҳахоманишӣ ҳастам» кандакорӣ карда шудааст, инчунин як махлуқи болдор бо либосҳои шоҳии Эламӣ ва бо сарукуллоҳи худоёни Миср ҳамчун посбон дар ин ҷо тасвир ёфтааст. Мансубияти ин қабр ба Курушро айнан дар назар доштан душвор аст, агар танҳо ба сабаби мувофиқати пурраи иншоот бо тавсифҳои Аристобулус, ки Искандар ба ӯ бехатарии онро боварӣ карда буд, набошанд. Бо вуҷуди ин, баъзе муҳаққиқон мансубияти ин иншоотро, ҳамчун мақбараи Куруш тасдиқ намекунанд, чунки санади боэътимоде нест. Тибқи нусхаи фарзияҳои дигари маъмул, ин бино метавонист ҳамчун як паноҳгоҳи оташпрастони зардуштӣ хидмат кунад. Инчунин фарзияе мавҷуд аст, ки Куруш дар зери номи ба ном "Кубаи Зартушт" дар оромгоҳи Нақши Рустам дафн карда шудааст.

Меъмории иншоот вироиш

Меъмории иншооти оромгоҳи Куруши Кабир дар роҳи ғарбии қалъа ҷойгир аст. Лаҳати дафн бо андозаи 3,16 × 2,18 м бо сақфи арғувонӣ дар пояи панҷпояи баландиаш 5,5 м насб карда шудааст [3]. Тамоми иншоот, ки баландиаш 11 м мебошад, аз тахтаҳои оҳаксанг иборат аст, ки баландии он дар қатори девори поя тадриҷан коҳиш меёбад [4]. Корнизҳои поёнии қабр ва таҳкурсии он шакли каҷи юнонӣ доранд. Мақбара ягона бино дар Форс аст, ки пояҳо дорад [5]. Дар зери шифт ду шикофии мустаҳкам маҳкам кардашуда воқеъ аст Дари даромад: баландии 1,39 м ва паҳнии 0,78 м дорад.[6]. Мусалмонон дар паҳлӯҳои муҷассама як қатор сутунҳоро насб карданд, ки аз атрофи майдони қаср ҷамъ оварда шуданд [7].

Нигористон вироиш

Нигаред вироиш

A walk through Pasargadae /Тахти Ҷамшед, Эрон

Эзоҳ вироиш

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 https://iranicaonline.org/articles/cyrus-v-tomb
  2. https://ijm.tums.ac.ir/index.php/ijm/article/view/370
  3. Аллахи, Хабиб Аллах Айат. История иранского искусства. — СПб: Петербургское Востоковедение, 2007. — С. 86.
  4. Архитектура Древнего мира // Всеобщая история архитектуры в 12 томах. — второе. — М.: издательство литературы по строительству, 1970. — Т. 1. — С. 309.
  5. Вёрман, Карл. История искусства всех времён и народов. — СПб: Полигон, 2000. — С. 305.
  6. Аллахи, Хабиб Аллах Айат. История иранского искусства. — СПб: Петербургское Востоковедение, 2007. — С. 87.
  7. Михайлов, А. В. «Дело» об ограблении гробницы Кира // История Древней Греции. — С. 34.