Тоҷикистон дар соли 1997
- 21 феврал - 22 феврал – баргузории мулоқоти Президенти Тоҷикистон ва Роҳбари Иттиҳодияи нерӯҳои оппозитсиони тоҷик (ИНОТ) дар ш. Машҳад доир ба сулҳ ва ризоияти миллӣ. [3][4]
- 26 феврал - 8 март – баргузории даври ҳафтуми музокироти миёни тоҷикон дар ш. Москва бо иштироки намояндагони Ҳукумати ҷумҳурӣ ва мухолифини тоҷик доир ба сулҳ ва ризоияти миллӣ.[5][6]
- 16 май - 18 май – баргузории мулоқоти Президенти Тоҷикистон ва Роҳбари Иттиҳодияи нерӯҳои оппозитсиони тоҷик (ИНОТ) дар ш. Бишкек доир ба сулҳ ва ризоияти миллӣ. [9][10]
- 22 май - 28 май – баргузории марҳилаи 2, даври ҳаштуми музокироти миёни тоҷикон дар ш. Москва бо иштироки намояндагони Ҳукумати ҷумҳурӣ ва мухолифини тоҷик доир ба сулҳ ва ризоияти миллӣ.[11][12]
- 23 июн - 27 июн – баргузории мулоқоти хотимавии Президенти Тоҷикистон ва Роҳбари Иттиҳодияи нерӯҳои оппозитсиони тоҷик (ИНОТ) дар ш. Москва доир ба сулҳ ва ризоияти миллӣ. [13]
- 27 июн - баъди 8 даври гуфушуниди (солҳои 1994—1997) миёни Ҳукумати ҷумҳурӣ ва Иттиҳодияи нерӯҳои оппозитсиони тоҷик (ИНОТ), дар шаҳри Москва, аз ҷониби Президенти Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ва сарвари мухолифини тоҷик Сайид Абдуллоҳи Нурӣ «Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон» имзо гардид.[14][15]
27 июн — «Рӯзи ваҳдати миллӣ» дар Ҷумҳурии Тоҷикистон эълон шудааст. [16]
- 8 сентябр – бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ба Садриддин Айнӣ ва Бобоҷон Ғафуров унвони олї «Қаҳрамони Тоҷикистон» дода шуд.[20]
Нигаред низ
вироишВикианбор маводҳои вобаста ба мавзӯи
Тоҷикистон дар соли 1997 дорад
Эзоҳ
вироиш- ↑ Усманов И.К. Миростроительство в Таджикистане. Душанбе:«Деваштич»,2006. С. 65.
- ↑ Саъдиев Ш.С. Роль Организации Объединённых Наций в мирном урегулировании внутренних конфликтов в Центральной Азии (На примере Республики Таджикистан). Душанбе,РТСУ,2020. С. 97.
- ↑ Усманов И.К. Миростроительство в Таджикистане. Душанбе:«Деваштич»,2006. С. 67-69.
- ↑ Саъдиев Ш.С. Роль Организации Объединённых Наций в мирном урегулировании внутренних конфликтов в Центральной Азии (На примере Республики Таджикистан). Душанбе,РТСУ,2020. С. 98.
- ↑ Усманов И.К. Миростроительство в Таджикистане. Душанбе:«Деваштич»,2006. С. 70-72.
- ↑ Саъдиев Ш.С. Роль Организации Объединённых Наций в мирном урегулировании внутренних конфликтов в Центральной Азии (На примере Республики Таджикистан). Душанбе,РТСУ,2020. С. 97.
- ↑ Усманов И.К. Миростроительство в Таджикистане. Душанбе:«Деваштич»,2006. С. 74.
- ↑ Саъдиев Ш.С. Роль Организации Объединённых Наций в мирном урегулировании внутренних конфликтов в Центральной Азии (На примере Республики Таджикистан). Душанбе,РТСУ,2020. С. 97.
- ↑ Усманов И.К. Миростроительство в Таджикистане. Душанбе:«Деваштич»,2006. С. 77-79.
- ↑ Саъдиев Ш.С. Роль Организации Объединённых Наций в мирном урегулировании внутренних конфликтов в Центральной Азии (На примере Республики Таджикистан). Душанбе,РТСУ,2020. С. 98.
- ↑ Усманов И.К. Миростроительство в Таджикистане. Душанбе:«Деваштич»,2006. С. 75-77.
- ↑ Саъдиев Ш.С. Роль Организации Объединённых Наций в мирном урегулировании внутренних конфликтов в Центральной Азии (На примере Республики Таджикистан). Душанбе,РТСУ,2020. С. 97.
- ↑ Усманов И.К. Миростроительство в Таджикистане. Душанбе:«Деваштич»,2006. С. 80-81.
- ↑ История таджикского народа. Том VI. (Новейшая история). Душанбе:«Империал-Групп»,2011. С. 472
- ↑ Саъдиев Ш.С. Роль Организации Объединённых Наций в мирном урегулировании внутренних конфликтов в Центральной Азии (На примере Республики Таджикистан). Душанбе,РТСУ,2020. С. 24,87,101.
- ↑ Қонунҳо ва Қарорҳо.Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Бойгонӣ шудааст 1 августи 2021 сол.
- ↑ История таджикского народа. Том VI. (Новейшая история). Душанбе:«Империал-Групп»,2011. С. 472-473
- ↑ Саъдиев Ш.С. Роль Организации Объединённых Наций в мирном урегулировании внутренних конфликтов в Центральной Азии (На примере Республики Таджикистан). Душанбе,РТСУ,2020. С. 88-90.
- ↑ История таджикского народа. Том VI. (Новейшая история). Душанбе:«Империал-Групп»,2011. С. 481
- ↑ Ҳотамов Н.Б., Довудӣ Д., Муллоҷонов С., Исоматов М. Таърихи халқи тоҷик (Китоби дарсӣ). – Душанбе,2011, – с. 555.