Портал:Русия

Парчами Русия	Нишони Русия

Русия (русӣ: Россия) расмӣ Федератсияи Русия (русӣ: Российская Федерация) — давлатест, ки дар қисми шарқии Аврупо ва қисми шимолии Осиё қарор гирифтааст ва рӯзи 7 ноябри соли 1917 ҳамчун рӯзи таъсисёбии давлат ба шумор меравад. Солҳои 1922—1991 РСФСР буд, ҳамчун яке аз 15 ҷумҳуриҳои СССР. Cоли 1991, Федератсияи Русия ном гирифт. Аз 2 апрели 1997, Русия — аъзои иттиҳоди Русия ва Белоруссия гашт. Аз ҳама давлати бузургтарини дунё аз ҷиҳати масоҳат (17 075 400 км² ё 11,46 % (1/9) майдони тамоми хушкии Замин.

Аҳолии Русия — 141 888 900 нафар одам (ба ҳисоби 1 июни соли 2008, мувофиқи додаҳои омори давлатии Русия, 2,13 % ҳамаи аҳолии Замин дар ҳаминҷо сукунат мекунад). Русия ҳаммарз аст, бо 16 давлат ба воситаи хушкӣ: Норвегия, Финляндия, Эстония, Латвия, Литва, Полша, Белоруссия, Украина, Абхазия, Гурҷистон, Осетияи Ҷанубӣ, Озорбойҷон, Қазоқистон, Чин, Муғулистон, Кореяи Шимолӣ, ба воситаи баҳр: Жопун ва ИМА, ки ин гуна ҳолати мавқеъ, ба ӯ имконият медиҳад, ки роли мӯҳимро бозад, ҳам дар Аврупо, ҳам дар Осиё.

Аъзои Созмони Милали Муттаҳид, Созмони ҳамкории Шанхай, Иттиҳоди иқтисодии Евразия ва Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил мебошад.

МҚОЛАҲОИ БЕҲТАРИН

Бойгонӣ Вироиш

ТАЪРИХ

Вироиш

ҶУҒРОФИЯ

Вироиш

ШАХСИЯТ

Олимон: Ломоносов Михаил Василевич — Павлов Иван Петрович — Менделеев Дмитрий Иванович — Сиолковский Константин Эдуардович — Капитса Пётр Леонидович — Семёнов Николай Николаевич
Нависандагон Новиков Николай Иванович — Радищев Александр Николаевич — Достоевский Фёдор Михайлович — Толстой Лев Николаевич — Салтыков-Щедрин Михаил Евграфович — Крилов Иван Андреевич — Чехов Антон Павлович — Пушкин Александр Сергеевич — Лермонтов Михаил Юревич — Булгаков Михаил Афанасьевич — Гогол Николай Василевич — Островский Александр Николаевич - Бунин Иван Алексеевич
Рассомон: Репин Иля Ефимович — Кандинский Василий Василевич — Малевич Казимир — Кустодиев Борис Михайлович — Айвазовский Иван Константинович — Шагал Марк Захарович — Андрей Рублёв- Серебрякова Зинаида Евгеньевна

Вироиш

ФАРҲАНГ

Вироиш

Александр Сергеевич Пушкин (6 июн, 1799 — 10 феврал, 1837), шоир, асосгузори адабиёти классикии рус. Аз оилаи дворянини (дарборӣ) миёнаҳол. Авлоди падарии у аз боярҳои қадим буда, модараш набераи писари князи Ҳабашистон, ходими ҳарбии давраи ҳокимияти Петри I. П. Ганнибал Гиброхим; 1697— 1781).

Аввалин қувваозмоиҳои Пушкин дар шеър ба солҳои бачагии у рост меоянд. Солҳои таҳсил дар лицеи Сарское Село (русӣ: Царское Село) дар шоирӣ шӯҳрат ёфт. Барои литсеи Сарское Село, ки Пушкин соли 1811 ба он дохил шудааст, интишори ғояҳои озодихохӣ хос буд. Ба равнақи афкори револютсионӣ ва ватанлоҳӣ Ҷанги ватании соли 1812 низ мусоидат кард ва дар нахустин шеърҳои Пушкин таъсири муфиде гузошт («Хотираҳо дар бораи Cарское Село», 1814; «Шаҳрча», «Гул», 1815; «Хоб», «Орзу», «Ба дӯстон», 1816 ва т.). Пушкин бо ҷамоаи адабии И. М. Карамзин ва сонитар бо П. Я. Чаадаев робита пайдо кард. Дар шеърҳои ин давра 1817—20 таовири зиндагии туфонии шоири ҷавон ва ҷавоноти Санкт-Петербург мавқеи калон дорад. Рӯҳи озодидустй ва лиризми нарм, омезиши анъана ва навпардозиҳои далеронаи рамаятикй ба ашъори Пушкин («Ба Чаадаев», «Ба Жуковский», 1818; «Тачаддуд», 1819) ҳусни нав бахшид.