Ато Мирхоҷаи Нерӯ

Ато Мирхоҷаи Нерӯ — рӯзноманигор, шоир, тарҷумон, узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1994)

Ато Мирхоҷаи Нерӯ
Мирзоҷалолов Атохоҷа Мирхоҷаевич
Таърихи таваллуд:	8 апрел 1963(1963-04-08) (61 сол)
Зодгоҳ:	ноҳияи Шуғнон
Навъи фаъолият:	тарҷумон, шоир, рӯзноманигор

Зиндагинома

Ато Мирхоҷаи Нерӯ (Мирзоҷалолов Атохоҷа Мирхоҷаевич) 8 апрели соли 1963 дар деҳаи Вужи ҷамоати деҳоти Вери ноҳияи Шуғнони Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон таваллуд ёфтааст. Маълумоти ҳаштсоларо дар мактаби деҳаааш фаро гирифта, дар мактаб-интернати деҳаи Муни ҷамоати деҳоти Навобод соҳиби шаҳодатномаи хатми мактаби миёна гардидааст. Соли 1980 вориди бахши журналистикаи факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В.И.Ленин шуда, соли 1985 ба итмом расондааст. Донишу малакаи амалии ӯро ба эътибор гирифта, ҳанӯз дар айёми донишҷӯ буданаш, Кумитаи марказии Созмони ҷавонони ҷумҳурӣ ӯро ба ҳайси хабарнигори махсуси дастаҳои донишҷӯёни бинокор ба рӯзномаи «Комсомоли Тоҷикистон» ба кор даъват кардааст. Охири соли 1986 Кумитаи марказии Созмони ҷавонон бо дархости Созмони ҷавонони Кумитаи Бадахшон ӯро ба кор фиристодааст. Соли 1990 аз сабаби пароканда шудани созмон, Ато Мирхоҷа муҳаррири барномаҳои фарҳангӣ дар Кумитаи радио ва телевизиони Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон таъйин шудааст. Соли 1994 дар ҳафтаномаи «Фарҳанги Бадахшон» ба ҳайси масъули чоп фаъолият варзида, пас аз як сол барои зиндагии доимӣ ба пойтахти мамлакат омада, аввал дар барномаҳои дувуми Радиои Тоҷикистон, баъдан дар АМИТ «Ховар» фаъолият доштааст. Соли 1998 ба нашрияи Роҳи оҳани Тоҷикистон – ҳафтаномаи «Роҳи умед» (2002 «Нақлиёт») даъват шуда, то соли 2011 сармуҳарририи онро бар уҳда доштааст. Соли 2003-2008, ҳамзамон, мушовири Шӯрои назми Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон будааст. Аз июли соли 2011 муовини аввали сармуҳаррири рӯзномаи «Ҷумҳурият» – нашрияи расмии Ҷумҳурии Тоҷикистон аст.Аз соли 1994 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон мебошад.

Эҷодиёт

Ато Мирхоҷа аз овони мактабхонӣ шеър менависад. Нахустин шеърҳои ӯ дар ҳамин овон бо дастгирии Шоири халқии Тоҷикистон Ширин Бунёд дар рӯзномаи «Бадахшони Советӣ» пешниҳоди умум гардидаанд. Соли 1991, бо мадади Шоири халқии Тоҷикистон Камол Насрулло, нахустин силсилаи ашъораш дар китоби дастҷамъии «Боли парвоз» бо номи «Тасмаи мардон» ба чоп расидааст. Баъдан пайи ҳам маҷмӯаҳои ашъори ӯ «Ишқ ва ашк» (2003), «Шакарганҷ» (2006) ва «Нафаси дувум» (2013) дастраси хонандагон шудаанд. Ато Мирхоҷа, ҳамчунин, муаллифи китобҳои бачагонаи «Нахӯдак-булъаҷабак», «Нахӯдак ва Нисо» осори мансури «Naкhudak-fabulоus» (афсонаи муосир барои хурдсолон; 2006), «Naкhиdaк аnd Nisо» (афсонаи муосир барои бачагони синни калони мактабӣ; 2006), «Равшан қиссаен» (ба забони шуғнонӣ, 2010) буда, асарҳои саҳнавии ӯ – «Даъвати Носир» (1992), «Сайр дар гилем» (1995), «Давлати баргашта» (1999) дар озмунҳои Вазорати фарҳанги ҷумҳурӣ соҳиби ҷоиза гардидаанд. Мазҳакаи «Сайр дар гилем» дар маҷмӯаи асарҳои саҳнавии «Паёми Искандаркӯл» (2007) чоп шудааст. Намунаҳое аз ашъори Александр Блок, Иван Переверзин (адибони рус), Акбар Рисқулов (қирғиз), Микола Метлитский (белорус), Сергей Сухоян (Тоҷикистон), Аминат Абдурашидова (Доғистон)-ро аз забони русӣ ба забони тоҷикӣ гардондааст. Намунаҳое аз осори худи ӯ ба забонҳои русӣ, белорусӣ, арманӣ ва қирғизӣ тарҷума шудааст. Ҳамчунин, шеърҳои алоҳидаи Носири Хусрав, Мирсаид Миршакар, Эраҷ Мирзо, Лоиқ Шералӣ, Ҳайрат Шанбезода, Камол Насрулло ва драмаҳои Вилям Шекспир «Шоҳ Лир» ва Мирсаид Миршакар «Қишлоқи тилоӣ»-ро ба шуғнонӣ тарҷума кардааст. «Қишлоқи тилоӣ» дар тарҷумаи ӯ ва бо кӯшиши ҳунарпешаи маъруф Маъруфшо Мазҳабшоев соли 1989 таҳти унвони «Тиллойӣ қишлоқ» дар Театри мусиқӣ-мазҳакавии ба номи Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ (Хоруғ) саҳнагузорӣ шудааст. Дар таҳия ва нашри китобҳои «Вожаномаи мухтасари русӣ-тоҷикии роҳи оҳан» (2004, дар ҳаммуаллифӣ бо Ҳикмат Неъмат), «Луғати соҳаи ҳавопаймоӣ (русӣ-тоҷикӣ)» (2008, дар ҳаммуалифӣ бо Ҳикмат Неъмат), «800 ғазали дилошӯб» (2007, дар ҳамкорӣ бо Асрори Сомонӣ) ва «800 панди дилписанд»-и Мавлоно Ҷалолуддини Румӣ (2007, дар ҳамкорӣ бо Асрори Сомонӣ), «Баёзи меҳр» (2008), «Анҷумани дидор» (2008), «Гулбоғ» (2010), «Эъҷози Раҳмон» (2011), «Одами тилоӣ», (2011), «Нома дар барги ҳавас» (2011) ва ғ. ҳиссагузорӣ кардааст.

Ҷоизаҳо

• Ҷоизаи адабии ба номи Мирзо Турсунзода;
• Медали «Хидмати шоиста»;
• Нишони «10-солагии Қувваҳои Мусаллаҳи Тоҷикистон»;
• Нишони «100-солагии матбуоти тоҷик»;
• «Аълочии матбуоти Тоҷикистон»